Erwin Nijhoff

Een groot talent leek verloren te zijn gegaan. Al enige tijd werd er geen nieuws meer vernomen van hem. Een politiebericht uitvaardigen leek nog het beste. Gezocht: Erwin Nyhoff, ex-Prodigal Sons, zanger/gitarist/ liedjesschrijver, langharig en bruine ogen. Plotseling duikt zijn naam weer op als soloartiest. Met Take Your Time gaat Nyhoff nu een weldoordachte doorstart maken.

Met The Prodigal Sons had hij destijds een vliegende start. De single You Still Think van het debuut album Wine Of Life uit 1993 zette zijn gitaarrockband meteen goed op de kaart. 'Die single heeft heel wat deuren voor ons geopend. Je kunt je jarenlang helemaal suf spelen in het clubcircuit, maar dan pas merk je de kracht van de media. Zo'n single breekt door op de radio, je doet een paar keer TV, en in een keer sta je voor volle zalen,' herbeleeft Nyhoff zijn finest moment.

Een jaartje later stonden ze al te schitteren op Pinkpop, waarna het jaar daarop een optreden op het prestigieuze South By South West-festival (SWSW) mocht worden toegevoegd aan de imposante reeks behaalde wapenfeiten. Heel lauw stak het onthaal voor hun tweede album In The Eye Of A Stranger daarbij af. Vrij abrupt kwam er een einde aan het succes. Er werd nog wat aangemodderd. Het schip zou uiteindelijk stranden in 1997, vlak na hun tweede optreden op (opnieuw) het South By Southwest-festival in Austin, Texas.

Met een gelegenheidsbandje dook Nyhoff vervolgens als het ware onder in het akoestische circuit. 'Ik had er toch een beetje genoeg van. Ik bedoel de hele business met al zijn randverschijnselen,' oordeelt hij achteraf. 'Ik werd helemaal op mezelf teruggeworpen. Ik wist nooit iets van de zakelijke kant. Zoiets breekt je echt op'. Take Your Time, het titelnummer van mijn nieuwe CD gaat daar ook over. Wat er nu ook gebeurt: zo lang krijgen ze me niet meer weg! Ik heb mijn tijd genomen onder niet altijd even gemakkelijke omstandigheden.'

Nu hij toch bezig was, vond hij het meteen de hoogste tijd om volledig schoon schip te maken. 'Ik wilde weer even weten waar ik vandaan kwam, ook op het muzikale vlak,' blikt hij terug naar die zwarte periode. 'Ik ben zo goed en zo kwaad als het ging toch weer gaan schrijven. Een van de eerste nieuwe liedjes was Song For You, dat nu op mijn nieuwe CD is terechtgekomen.' Vanaf dat moment is Nyhoff weer liedjes gaan opsparen met het oog op een eventueel nieuw album. Tussendoor leverde hij nog mooie bijdragen aan de tribute CD's voor Boudewijn de Groot en Doe Maar. Bijzonder trots is hij ook op een optreden met de originele drummer en gitarist van Elvis Presley, respectievelijk DJ Fontana en Scotty Moore.

Op nogal onorthodoxe wijze kwam hij aan een platencontract bij Warner Music Benelux. 'Twee jaar geleden zat ik in een uitzending van Leidsekade Live op Radio 3FM. Ik deed daar een oproep voor nieuwe bandleden,' herinnert hij zich nog als de dag van gisteren. 'Af en toe speelde ik een liedje. Liefdevol werd daarbij door iemand een stoel onder mijn kont geschoven. Dat bleek mijn toekomstige A&R manager te zijn, terwijl ik dacht dat het iemand van het NOB was. Hij bleek al enige tijd op zoek te zijn geweest naar mij. Aan het einde van het programma werden we live in de uitzending aan elkaar voorgesteld'.

Na het tekenen van het platencontract volgde de speurtocht naar een geschikte producer. Op de shortlist prijkte vanaf het prilste begin reeds de naam van de uiteindelijke producer, de doorgaans in Nashville werkzame Britse geluidstechnicus/mixer Richard Dodd ( o.a. Travellin' Wilburys en Tom Petty). 'Dat voert ook weer terug naar Leidsekade Live,' vertelt Nijhoff. 'Van een vriend had ik een bandje gekregen met daarop enkele liedjes van I Feel Alright van Steve Earle.

ie vond ik heel subtiel en open geproduceerd. De stem kwam er goed uit in de mix. Dat was dus het werk van Richard Dodd. In Leidsekade zat een concert van Steve Earle. Van Warner kreeg ik vervolgens de hele CD van I Feel Alright. Dat Richard een Engelsman was, verbaasde mezelf ook. Je verwacht een Amerikaan. Voor mij was het de perfecte combinatie, omdat ik naast Amerikaanse ook veel naar Engelse muziek luister, vooral uit de jaren zestig'.

'The making of' Take Your Time bleek een ware Herculestaak te zijn. Nyhoff: 'Het was bloed zweet en tranen om eerst vijf jaar frustratie van me af te zetten en me over te geven aan het opnameproces. Heel symbolisch eigenlijk. Ik kreeg een zware keelontsteking tijdens de eerste trip. Op dokters advies heb ik de opnames moeten afbreken. Dat was natuurlijk een gigantische teleurstelling. Je droom is om in Amerika op te nemen en dan ben je daar en verdomme, door alle hectiek, gaat het dan toch nog mis. De laatste dagen voor mijn vertrek heb ik veel te hard gewerkt om bepaalde liedjes af te krijgen. Maar ik ben wel blij dat Getting' Higher daarbij zat.' Nyhoffs vaste schrijfpartner André Groote vond dat die explosieve rocker niet mocht ontbreken op het album.

Een keur aan muzikanten is te horen op Take Your Time, waaronder Greg Morrow, drummer op I Feel Alright, gitarist Gary Burnette, bassist/toetsenist Pat Sansone en als achtergrondzanger de onvolprezen Wes Cunningham. Op deze plaat is Nyhoff ook een 'experiment met zichzelf' aangegaan. 'Laat het eens los. Je zit nu in Amerika met de topsessiemuzikanten, laat het maar gebeuren,' formuleert hij zijn proef. 'Vroeger bemoeide ik me heel nadrukkelijk met de gitaren. Ik speelde zelf, slag maar ook solo's. Nu speelde ik gitaar puur om een nummer even aan de band voor te doen. Ik speelde ook wel mee tijdens de opnames-voor de vibe-maar in de mix is daar een hoop van gesneuveld. Ik zou bijna zeggen: dat is de Elvis-manier. Die deed het ook zo. Vroeger had ik er altijd moeite mee om de controle over mijn muziek weg te geven.'

Al met al is Nyhoff in totaal zo'n twee maanden in Nashville geweest, waar hij in drie verschillende studio's heeft opgenomen. Uit zijn enthousiaste relaas blijkt dat hij veel gevoel heeft voor de rockhistorie: 'We hebben ook gezeten in Omnisound, de vroegere RCA Victor-studio. Daar heeft niet alleen Jim Reeves maar ook Elvis nog opgenomen: Heartbreak Hotel en Fool Such As I. Daar kwam ik pas achter toen ik allang en breed thuis was.'

Er zit veel in Nyhoffs muziek. Zo is For The First Time een mooie combinatie geworden van popmuziek door de jaren heen. Het is rock, het is soul, zelfs country. Mede door de geweldige bijdrage van sublieme achtergrondvocalisten heeft dit lied een behoorlijke gospelfeel meegekregen. Daarentegen is het schitterende tweeluik Eternity/Cosmic Ocean een haast mythisch aandoend epos. Aangevuld met de track Horizon staan deze nummers met hun spirituele ondertonen het verst af van de verder overwegend rootsy rocknummers. Het is een richting die al een beetje werd ingeslagen op het reeds genoemde, in Roger Dean-achtig artwork gestoken tweede album van The Prodigal Sons. Don't Change is een van de meer 'poppy' tracks van het nieuwe album 'Take Your Time'. 'Het is voor mij soms niet altijd duidelijk tijdens het schrijfproces over wie of wat een lied gaat. De ene keer is het een persoonlijke ervaring en de andere keer gaat het over een fictieve persoon of situatie.' Toen Don't Change af was, bleek het uiteindelijk toch over mijn moeder te gaan. Fictie en werkelijkheid kunnen wat mij betreft dan ook samengaan. Song For You is daar een goed voorbeeld van.

Nu Nyhoffs artistieke comeback op de rails staat, wil hij nog wel even kwijt dat de titel Take Your Time ook staat voor de onthaasting die hij in de afgelopen periode graag nastreefde. 'Dat gold vooral in die akoestische periode. Maar nu vind ik wel dat ik genoeg onthaast ben. Het is nu weer tijd voor een frisse energiestoot: rock 'n' roll! En twee uur op het podium staan.' (februari 2001)