Jovink en de Voederbietels

In den beginne: de mythische figuren Goliath en Cohen

Jovink ontstond in 1992 als het 'Jovinkdujo'. "Wat een k*tband", zal menigeen gedacht hebben bij het luisteren naar de klanken. En inderdaad, daar lustten de meest valse honden nog geen hompje brood van. Wat wel vanaf het begin van het Jovinkdujo helemaal toppie toppie was, was de sfeer in de zaal tijdens een concert.
Hendrik Jan 'Cohen' Lovink (19) en Gijs 'Goliath' Jolink (20) hadden hun achternamen aaneengesmeed en zo was de bandnaam ontstaan. Ze waren al kameraden vanaf vroeger, omdat ze toen allebei aan jeugd-motorcross hadden gedaan. Het Jovinkdujo boeken betekende ook in 1992 al dat de cafébaas zijn tentje vol had zitten, omdat het jovinkdujo naar ieder optreden vergezeld werd van een grote groep vrienden uit Hummelo, die zich al spoedig de "Voederbietels" noemden. Het eerste jaar bedroeg de gage van de band dan ook gratis bier voor een man of 20. Veel van de eerste liederen die gespeeld werden (Cohen en Goliath elkaar afwisselend op drums en slaggitaar/zang), waren de liedjes die het hele stel ook al zong als ze in het weekend op de fiets naar de plaatselijke stapgelegenheden reden. De teksten in het Achterhoeks/Engels/Nederlands waren van een hoog filosofisch gehalte en handelden 90% van de tijd over de liefde?

Rikie en Manager Nijman
Vanaf het allereerste begin was er ook altijd al een zakelijk brein dat ten tonele verscheen om 7 biertjes te consumeren tijdens de "7-Dronk" en om show te maken. We hebben het over 'Maneger' Andre Nijman. De titel manager werd bewust verkeerd gespeld, om het onserieuze karakter van deze sympathieke Achterhoekse boerenzoon te benadrukken. Bovendien was er toch geen geld, maar wel heel veel bier te innen en daar was de Maneger een hele goede voor. Zijn moeder 'Tante Rikie' was ook vanaf het allereerste begin van de partij om frikadellen te bakken voor de feestende vrienden. Vandaar dat natuurlijk die andere 10% van de songteksten over die goeie lieve Tante Rikie gingen.

Wisselende bezetting
Omdat de vele optredens zo langzamerhand steeds groter werden en omdat ze verder uit de buurt kwamen te spelen, besloten de jongens al na een paar maanden dat er extra muzikanten gewenst waren. In de eerste instantie werden her en der muzikanten geronseld om (ongeoefend) een keertje mee te doen als er werd opgetreden. Een vastere bezetting leek te zijn gevonden met de komst van Han 'Pierennek' Thie (basgitaar, ex Catfever) en Pattu 'Solo' Sprenkeler (drumstel, waar hij nog nooit eerder muziek uit had proberen te halen). (foto: zoek de Pattu...)
Het eerste optreden van het nu ontstane gezelschap vond plaats op de Slagersvakschool te Utrecht alwaar Cohen doordeweeks verondersteld was iets te leren. Alleen het aftikken ging gelijk en vervolgens speelde iedere muzikant afzonderlijk de verdere nummers naar eigen inzicht (qua volgorde, ritme en tonen), maar lachen was het wel. En feest!
De beide kersverse bandleden hadden toendertijd een functie als roadie van een andere band en het bleek al spoedig dat deze weekendwerkzaamheden niet te rijmen waren met de optredens van het Jovinkdujo, want het Jovinkdujo kon meteen al ieder weekend optreden. Ze waren 'hot'!

Gorro batert alles plat
In de tussentijd hadden Goliath en Richard 'Gorro' Jansen (22, sologitaar, ex Lanz Bulldog) elkaar leren kennen in de provinciestad Deventer, alwaar ze respectievelijk de HBO-opleidingen Facilitaire Dienstverlening en Landbouw-school volgden. Ze gingen na hun eerste kennismaking meteen een biertje drinken in de stad en hetzelfde weekend vroeg Goliath aan Gorro en diens broer Alexander 'Kale' Jansen (bassist, ex Lanz Bulldog, ex Naor de Blixem, Gewoon Jansen) of ze allebei een set mee wilden bassen bij het optreden die avond waar de Pierennek verhinderd was. Dat deden ze graag, want tijdens een optreden is het bier gratis.
De samenstelling van Jovink (het achtervoegsel 'dujo' had men met de komst van de Jansens laten vallen) veranderde nog een paar maal, waarbij Goliath o.a. switchte tussen slaggitaar en drums. Uiteindelijk koos de Kale ervoor om verder te gaan in de nieuwe band "Naor de Blixem", waar ook Gorro nog een paar maanden in speelde, maar deze laatste koos ervoor om vast bij de Jovinx te blijven en liet de Bliksem voor wat het was.
De nu ontstane drie-eenheid (GGC) zou uitgroeien tot de vaste basis voor Jovink en de Voederbietels, met Goliath als bassist en song-aankondiger met aanstekelijk redenaarstalent gekenmerkt door kolderieke retoriek, Gorro als de volledig gestoorde spartelend rennende, bezeten solerende gitarist en tweede stem en muzikale Cohen als onbetwiste leadzanger en strakke slaggitarist. Het overgrote deel van de latere composities en teksten kwamen en komen nog steeds van de GGC drie-eenheid.

De eerste 'Gold' plaat
Binnen een maand betrok Goliath een kamer in de studentenflat van Gorro en de 'Vette Belg' (zang/gitaar, Trademark) in Deventer. Deze laatste zou een paar jaar later nog invallen voor zanger Cohen nadat deze door een nekfractuur een paar maanden uit de roulatie was.
In 1994 werd de eerste Jovink cd opgenomen in de Commodore studio te Zelhem. De plaat "Gold" werd aanvankelijk door Jovink zelf niet goed genoeg bevonden om uit te brengen, maar omdat er inmiddels zoveel vraag was naar een cd werd het toch maar wel gedaan. Het eerste album dat, zoals alle latere schijven, in eigen beheer werd uitgebracht, werd enthousiast ontvangen door de fans. De 15.000 verkochte exemplaren werden in de loop der tijd bijna allemaal tijdens optredens verkocht.
Inmiddels speelden de jongens al door het hele land en een stoere live reputatie met afwisselende show en absurde visuele & verbale hoogstandjes waren het handelsmerk van Jovink en de Voederbietels. Wanneer je Jovink in huis haalt dan heb je de tent vol zitten, wordt er veel bier omgezet en valt er wat te lachen, want elk optreden is anders.

Julius: "Veni Vidi Riki"
Omdat oerheld Pattu (drums) (foto: zoek de drumsticks) nu echt geen tijd meer had om te voldoen aan de toegenomen vraag naar Jovink werd er gezocht naar een andere drummer. Omdat Goliath als bassist een ware triomfcarriere werd voorspeld en omdat hij beter voorop het podium paste - hij kleurde goed bij de frontgordijnen - besloot Goliath dat niet hij als drummer verder zou gaan. Na auditie kwam Julius Posthuma als beste kandidaat uit de bus en het makkelijke van die bus was dat motorcrosser Julius ook daadwerkelijk zo'n vervoersmiddel bezat, daar kon dus mooi de apparatuur in gepakt worden. Bij Jovink is het overigens altijd feest geweest onderweg naar de optredens en daarna diep in de nacht weer naar huis/café
Met Julius werd de tweede CD "Eenzaam aan de Top" opgenomen, een album waarop te horen is dat de band tekstueel gegroeid was. Ook muzikaal werd al enige vooruitgang geboekt, maar de jongens waren niet te spreken over de stijl van het drumwerk. Het was duidelijk dat Julius zich op ander soortige muziek richtte dan de overige bandleden, die het liefste authentieke 3-akkoorden rock 'n roll speelden zonder overbodige tierelantijnen.

Johnnie (Z)Walker Roffel
Als nieuwe drummer werd nu John 'Bon Jovink' Roffel uit Groningen aangetrokken, een van 's lands betere rock en roll-drummers met een groovy slepende timing. Posthuma ging spelen in een Steenwijkse Jimi Hendrix-achtige formatie alwaar hij beter uit de verf kwam. Na de aanvankelijke teleurstelling voor Julius werden scheve gezichten al heel spoedig weer rechtgezet en er was dan ook totaal geen sprake van ruzie.
Met Roffel in de gelederen doormaakte de band in korte tijd een versnelde groei. Zowel muzikaal, als qua populariteit ging de band plotseling als een speer. Daarbij moet gezegd worden dat ook Goliath, Cohen en Gorro inmiddels een stuk vaardiger met hun instrumenten hadden leren omgaan. Het geheel klonk ineens ontzettend strak en powervol en de band ontgroeide in kort tijdsbestek het merendeel van de zalen en café's. De meeste concertlokaties waren nu grote feesttenten geworden.

Live-cd, fanclub, BietenBlad en mega-evenementen
Met Roffel erbij werd meteen een live CD opgenomen. "Jovink live, Niet Goed, Wel Hard" verscheen in 1997 en geeft goed weer hoe de band klonk toen Roffel er net bij zat. De sound en de uitvoering zijn nog steeds ruw, rechttoe rechtaan en de schijf dendert tot het einde als een niet te stoppen trein. Onder leiding van producer en tevens Gothfather van de Japanrock Dick Kemper (ex-Vandenberg, Treshold en (bijna) Rolling Stones, Beatles, AC/DC en de Ruurlose boerenkapel annex korfbalclub) werd een plaat afgeleverd met weinig subtiliteit maar met heel veel energie en sfeer. Voor de opnamelocatie was gekozen voor het gezellige café –itus in Dedemsvaart, alwaar de 400 eerste leden van de zojuist opgerichte fanclub "De Voederbietels" zorgden voor een enorm goede en zeer luidruchtige sfeer.
De fanclub zou binnen een jaar met ruim 4.000 betalende leden uitgegroeid zijn tot de grootste van Nederland! Om de live opnames aan te kondigen aan de fans werd het eerste BietenBlad uitgegeven, dat daarna snel uitgroeide tot het lijfblad van de fans. Het cult-achtige glossy BietenBlad wordt in tegenstelling tot de meeste fanclubbladen door de bandleden zelf geschreven en staat altijd vol met allerhande lachwekkende onzin. De schrijvers schuwen geen middel om de Jovinks zelf voor paal te zetten en nemen nooit een (bieten)blad voor de grote mond.
Met de presentatie van de live-cd wist de band overigens de landelijke kranten te halen met een spectaculaire cd-vernietiging d.m.v. een grote houtversnipperaar op het podium. De Jovinkbandleden beginnen zich in 1997 op te werpen als ware alleskunners. In het vijfde jaar van het bestaan word er een groot lustrumfeest helemaal zelf georganiseerd. De opkomst (1500 man) en de mogelijkheden om het creatieve ei in show en publiciteit kwijt te kunnen, zet de jongemannen aan om nog meer evenementen zelf te gaan organiseren.
Door enkele evenementen zelf te organiseren wilden de Jovinks ook aan andere organisatoren en aan de Voederbietels laten zien dat je wel een gezellig festival kunt organiseren met lage entreeprijzen en toch tegelijkertijd enorm veel onverzinbaar en groots opgezet spektakel. De Dolle Zondagen ontstaan en de bekendste voorbeelden zijn de Combinerace met 15.000 bezoekers in 2000 en natuurlijk de Zwarte Cross dat inmiddels is uitgegroeid tot het grootste motocross spektakel annex muziek festival van West Europa met bijna 40.000 bezoekers in het jaar 2002.

The hitmachine goes on
Ter voorbereiding van het 4de album zonderen GGC zich in januari 1998 af op Terschelling om zich voor het eerst eens echt bezig te houden met het componeren van nummers. Tot dan toe was het componeren altijd ondergeschikt geweest aan het optreden en werden er slechts sporadisch nummers geschreven. In de begin werden er vooral veel covers gespeeld met aangepaste humoristische teksten.
De sessie op Terschelling werd een groot succes en het door Erwin Musper (o.a. bekend van Scorpions, Van Halen, David Bowie, Mick Jagger, Doe Maar, Metallica etc.) geproduceerde album "The Hitmachine goes on" (1998) laat voor het eerst echt horen dat Jovink en de Voederbietels een strakke veelzijdige rockband is, en dat is in Nederland vrij enig in zijn soort. Ook nu blijven humor en feest de boventoon voeren in zeer vindingrijke teksten. Het motto van Jovink is nog steeds Carpe Dië­¬ leve de lol! Mede dankzij Musper klinkt en swingt the Hitmachine als een briljant.
De Verenigde Staten worden voor het eerst aangedaan in een korte vakantietour met o.a. een succesvol optreden in Dothan (Alabama).
Naast de VS worden Jovink en de Voederbietels ook in Nederland een graag geziene verschijning in hun verlengde limousine waar normaal gesproken alleen presidenten in vervoerd worden. De limo zou in 2002 overigens op wrede wijze aan zijn einde komen. De eindkrak was tegelijkertijd de beste prestatie die de slee ooit zou behalen: van 0 tot 100 km/uur in 2,85 seconde zonder een druppel benzineverbruik! Dat wil zeggen op die manier viel de limo uit een 50 meter hoge hijskraan bovenop een wipwap tijdens de Zwarte Cross. De auto was daarna kapot, zoveel was wel duidelijk.

Mongo Magnificus
Auto's zijn geen lang leven beschoren bij de Jovink's. In 1998 overkomt drummer Roffel hetzelfde als zanger Cohen een paar jaar daarvoor overkwam. Hij breekt zijn nek bij een auto-ongeluk buiten de schuld van Roffel. Gelukkig is Roffel niet verlamd, maar door de lange revalidatie kan hij het niet meer opbrengen om opnieuw te gaan touren. Hij besluit te stoppen. Roffel is inmiddels de 35 gepasseerd, had al 20 jaar door heel Europa getoerd en vond het mooi geweest zo. De Jovinks respecteren zijn beslissing en zoeken een nieuwe drummer. Roffel draagt zelf zijn vervanger aan: de Groninger Hans Bouman, die vanwege zijn (volgens de overige bandleden) beperkte denkvermogen al spoedig de bijnaam 'Mongo' krijgt. Mongo blijkt zich zeer snel aan te kunnen passen aan de sfeer van de vriendenband. Ook hij is een strakke drummer en zelfs een magnifieke showman. Een zeer welkome aanvulling naast de GGC capriolen op de buhne aangezien de show altijd een zeer belangrijke plaats in heeft genomen bij de Jovink-optredens.
Inmiddels zijn de stage-attributen uitgebreid met een groot videoscherm en decorstukken. Drummer Hans blijkt naast het podium ook een zeer aangenaam gezelschap in de band te zijn; hij heeft namelijk 24 per dag goeie zin, ook al heeft hij zelf soms geen enkel idee waarom! Roffel kon zich vanaf nu volledig toeleggen op zijn grote liefde: zuipen.

Jovink in Tirol-video
In 1999 wordt tijdens de 7e Hemel Tour besloten om geen nieuw cd-album op te nemen, maar in plaats daarvan een video met daarop zeer veel beelden van 7 jaar Jovink, gefilmd door kwaliteitsslager Gerard Lovink (de steenrijke vader van Cohen). De smakelijke opnamen van "Jovink in Tirol" geven een beeld van slechts een klein deel van de onnoemelijke kolder die de Jovinx in 7 jaar tijd zoal uitgespookt hebben, zowel op als naast het podium. Er staan ook veel humoristische sketches op die niets met muziek te maken hebben. De beeld- en geluidskwaliteit zijn wel wisselend tot matig, maar voor de liefhebbers is het toch leuk om zoiets te hebben.

Tour de sjans
Wanneer de jongens na een jaar goed op elkaar ingespeeld zijn wordt er opnieuw een CD opgenomen volgens dezelfde werkwijze als twee jaar daarvoor. In no time hebben GGC 16 nummers klaar op Terschelling. Deze worden in Groningen met Mongo erbij wat bijgeschaafd en vervolgens met Erwin Musper in Zelhem opgenomen. Het resultaat is "Tour de Sjans".
Alweer een superplaat met een verrassend gevarieerde benadering van rock en roll. Met de teksten die veelal over sjansen handelen, bewijzen de Jovinx opnieuw dat ze geestig zijn en blijven. De gelijknamige tour sjanst in 2000 het hele land door en in de toekomst lijkt de machine Jovink en de Voederbietels door niets of niemand meer te stoppen.

Thuis voor de Dwangbuis
In 2001 wordt het verrassende album Thuis voor de Dwangbuis uitgebracht. De produktie is in handen van de getalenteerde multi instrumentalist J.B. Meyers (De Dijk, ex Supersub). Het album wordt in Amsterdam opgenomen hetgeen goed is voor de sfeer. De jongens gaan elke avond zelf even een bandje kijken in de stad en komen voor het eerst in aanraking met de bloeiende drugscene aldaar... Als dat maar goed ging! Veel mensen moeten eerst even wennen aan de nieuwe benadering van meerdere popstijlen binnen de van Jovink bekende R&R, maar al spoedig zal een ieder toegeven dat ook TVDD weer een prima langspelertje is. Voor het eerst bereikt Jovink ook de mega-top 100 en belandt zelfs in de top 40 met de single Noad?. Ze zijn daarop meerdere malen te zien op de landelijke dwangbuis, waaronder het toonaangevende programma Top of the Pops.

Klasse, goed te passe!
Jubelend wordt in 2002 het album Klasse, goed te passe! door vriend en vijand ontvangen. Het is goed merkbaar hoe de band zich inmiddels ontwikkeld heeft in het schrijven van sterke songs. Pompende liedjes met pakkende zanglijntjes en rake teksten. Een flits van een seconde overwegen de bandleden zelfs te stoppen met de band als blijkt dat er zelfs nog niet een enkele oelewapper opstaat om kritiek te spuien op de plaat. Zo is er geen gein meer aan! Iedereen vindt het goed, daar waren ook de Beatles niet lang tegen bestand. Ook de nieuwe tour, simpelweg "Rock 'n'Roll" getiteld, wordt vol lof ontvangen. Een stoere en strakke show met een indrukwekkende lichtshow. In het jaar dat de band 10 jaar bestaat, belandt de hitsingle "Werken is mien Hobby (moar now effen niet)" ook in de landelijke Megatop100. Radiomakers als Giel Beelen, Henk Westbroek, Adam Curry en Jeroen kijk in de Vegte lopen weg met de Jovink's en ook regionale stations draaien de platen van Jovink grijs. Steeds vaker zie je ze op de landelijke TV, of in de krant voorbij komen. De Zwarte Cross trekt in 2002 bijna 40.000 bezoekers. Verder spelen de Jovinx op het Noorderslagfestival en in de Heineken Music Hall als voorprogramma van Status Quo. Zou het dan toch nog goed komen met de Achterhoekse snotapen?

The Happy Achterhoeker.
In februari 2003 wordt de langspeler ?The Happy Achterhoeker? opgenomen in de Studio van de Japanse opperrockgod Dick Kemper (voormalig Vandenberg, Treshold en nè´ niet Van Halen en Klompen Vincent) te Doetinchem. Gitaarvirtuoos Gordon Groothedde (o.a. Intwine, Starmaker, F33l3r, Is Ook Schitterend) uit Zutphen neemt de rol van Pgoowdjoezagh (producer) op zich en levert ook zijn bijdrage aan de totstandkoming van de composities. The Happy Achterhooker kenmerkt zich door uitgebalanceerde koortjes, een tapijt aan gitaarmelodieën en een perfecte mix. De songs zijn geschreven met in het achterhoofd een lichtelijke hoop op een hit: een aantal nummers balanceert tussen rock en pop. In het proces van nummers schrijven begint zich een kentering af te tekenen waarbij Cohen zich steeds meer toelegt op de composities en Goliath en Gorro zich voornamelijk richten op het schrijven van de teksten. In 2003 overstijgt het bezoekersaantal van de Zwarte Cross voor het eerst de magische 40.000 grens. Er wordt een zeer professionele uur durende documentaire over de band gemaakt die de titel draagt: Jovink en de Voederbietels een hit op het platteland?. De film wordt uitgezonden door RTV Oost, TV Gelderland en RTV Drenthe met astronomische kijkcijfers en hoge waardering tot gevolg. Eind augustus maakt Gijs Jolink een harde val met de crossmotor. Hij loopt o.a. een zware hersenschudding, gebroken ribben en rugletsel op. Na twee maanden is hij geheel hersteld en in de tussenliggende periode wordt hij tijdens de optredens vervangen door topbassist Ard Schouten van de Vordens formatie Kas Bendjen. Begin 2004 heeft de band er een succesvol jaar opzitten met o.a een optreden op Lowlands en in de IJsselhallen te Zwolle en er wordt alweer hard gewerkt aan het 9e album. Zal het net zo?n succes worden als de 9e van Beethoven? Als gebleken is dat hitsucces uitblijft met de meer poppie songs van The happy Achterhooker, besluiten de jongens geen enkele concessie meer te doen aan de commercie. Nul, niente, zero! Zeer heftige rock, rock en nog eens rock!

Beroemd?
Waarschijnlijk doordat Jovink en de Voederbietels alle albums in eigen beheer hebben uitgegeven werd er heel lang geen landelijke radiohit gescoord. Iets wat overigens ook nooit het vooropgestelde doel van de band is geweest. Qua concerten behoort Jovink tot éen van de drukstbezochte acts van Nederland en ook wat betreft de albumverkoop (in totaal bijna 100.000 stuks) heeft de band niets te klagen. En toch zijn de bandleden van Jovink er heel gewoon onder gebleven. Dat gewone is iets wat waarschijnlijk ook zo ontzettend veel mensen aanspreekt. Anderzijds kun je juist weer de meest vreemde dingen verwachten bij een optreden van Jovink en de Voederbietels. Zo springen ze met een gitaar uit een vliegtuig om maar een voorbeeld te noemen. Op het creatieve vlak bulkt de band steeds meer van de ideeën
Éen ding is zeker: waar ze ook komen, Jovink en de Voederbietels brengen opwinding teweeg!