Piet Veerman

Terwijl er geen einde aan lijkt te komen aan de verschrikkingen van de oorlog, die al bijna 3 jaar duurt, wordt hij geboren op 1 Maart 1943. Dankzij de liefde en toewijding van zijn ouders, de ligging van Volendam aan de boorden van de Zuiderzee met zijn mogelijkheden tot ruilhandel en de (verse) koeienmelk van de boeren, groeit hij op zonder echt op een oorlogskind te lijken. Eerder het tegenovergestelde, want zijn moeder bezigt het standpunt: "een stevige jongen is gezonde jongen."

Op de kleuterschool krijgt de familie voor de eerste de gelegenheid om te zien of ‘Piet van Marie’ zoals hij binnen de familie van zijn moederskant word genoemd, artistiek ook bij de familie hoort. De familie Steur is namelijk voor het merendeel acteur of actrice bij het amateurtoneel. De klas waar Piet op de lagere school zit, geeft namelijk een voorstelling in de vorm van een "musical" over een schip met haar kapitein en matrozen. Piet wil echter alleen de kapitein zijn. Hij heeft namelijk door, zo jong als hij is, dat de kapitein de minste onzin hoeft te doen. Hij krijgt zijn zin en voor een goed oordeel blijkt de "rol" ook inderdaad veel te klein te zijn, maar gelachen hebben zijn tantes wel.

Tijdens de lagere school valt zijn teken-talent op, hetgeen duidt op verborgen artistieke talenten, maar het zal toch tot het einde van zijn lagere schooljaren duren voor hij blijk geeft interesse te hebben voor muziek. Hij wil een gitaar, omdat een buurjongen ook een gitaar heeft gekregen en dat heeft toch wel iets. Als hij 12 jaar is krijgt hij van zijn ouders een gitaar en een schildersdoos en begint met beide vormen van expressie een zelfstudie

Als leadzanger/ componist/ tekstschrijver en gitarist heeft Piet samen met de Cats en sinds ‘85 solo, meer dan 30 gouden, platina en diamanten albums in ontvangst mogen nemen.

Dertig jaar successen in twintig landen en nog steeds gebruikt hij zijn gitaar om melodieën van de juiste akkoorden te voorzien of bestaande melodieën in een nieuwe vorm te gieten.

Nou was Piet geen jongen die op 12-jarige leeftijd over zijn toekomst zat te dromen, maar als hij dat wel had gedaan, had hij dit scenario nooit kunnen bedenken. "Daar had ik toch te weinig fantasie voor gehad", aldus Piet. Dat hij daarbij nog steeds zijn penselen gebruikt als welkome afwisseling op zijn muzikale bezigheden had hij evenmin kunnen bevroeden.

De muziek is voor Piet nog steeds een mooiere vorm van communicatie dan het schilderen, zo niet de mooiste vorm, maar het hoeft geen betoog dat iedere medaille zijn keerzijde kent. "Muziek kent geen tijd of afstand" ze kan een troost zijn en een kameraad. Muziek betekend veel voor mij, zonder muziek is mijn leven haast ondenkbaar, Of dat nou een verjaardag, een huwelijksfeest of het feest van de kermis is.

Ze is ontspanning en je kunt jezelf vergeten in de muziek en daarbij is de muziek het middel tegen stress."

"Toch heb ik door diezelfde muziek de belangrijke perioden uit mijn leven minder bewust ervaren en nu druk ik mij voorzichtig uit "Rock & Roll", I gave you all best years of my life". Ik heb me wel afgevraagd, is dat het allemaal waard dat bijv. je eigen kind, na zelf een periode van 5 weken in Indonesië te zijn geweest, je niet herkend. Wanneer ik echter eerlijk ben moet ik zeggen dat ik het niet had willen missen. Als ik daarbij terug denk aan het succes met hits als "Times Where When", "Lea", "Why", "Marian", "Where I’ve Been Wrong", "One Way Wind", "Let’s Dance", "Vaya Con Dios","Rock ‘n Roll", "Love Is A Golden Ring", "Be My Day" etc. Hij is even in gedachten verzonken terwijl hij met een mijmerende glimlach naar buiten kijkt, naar de haven van Volendam zonder die te zien, maar in gedachten terugdenkt aan al die buitenlandse reizen naar Zweden, Noorwegen, Denemarken, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk, Spanje, Indonesië, waar hij samen met de andere jongens van de Cats min of meer werd gezien als de ambassadeurs van Holland. De benedenwindse eilanden, Aruba, Bonaire en Curacao met hun passaat winden, waar het idee voor de tekst van "One Way Wind" nog werd geboren. Amerika, waar hij 2 LP’s opnam, waarvan "Be My Day" in één week op de 1e plaats belandde. "Nee, ik had het niet willen missen", zegt hij nogmaals en is weer terug in het heden.

Solo heeft hij alweer 12 albums op zijn naam staan, waarvan "Rolling On A River", Back To You", Cry Of Freedom" en "In Between" de gouden status behaalden. De "Sailing Home" CD die als titel zijn eigen naam mee kreeg om het publiek ervan in kennis te stellen dat er een einde was gekomen aan de Cats-periode na de tour van 1985 en hij zijn muzikale weg alléén zou vervolgen is bijna twee keer platina geworden met natuurlijk de single "Sailing Home" als trekker, die 5 weken op de eerste plaats in Nederland en België.

Piet is nu de 50 gepasseerd en als hij met een brede glimlach zegt: "Ik voel me solo als een vis in het water en ik hoop lang te blijven zwemmen", gaat daarvan de rust en zekerheid uit een visser in de kracht van zijn leven.

Het leukste van het vak vind hij het (scheppende) werk in de studio en ook het zelf componeren en teksten schrijven. Er zijn dan ook heel wat composities en teksten van zijn hand aan ‘t vinyl toevertrouwd, waaronder titels als Where I’ve been wrong, Country Woman, Dreams, Lonely Walk, Let’s Dance, Rolling on a River, Trying to Explain etc. Maar het blijft voor hem altijd tijdrovend en daarom pakt hij net zo lief een bestaande melodie om die in een nieuw jasje naar eigen snit te steken. Voorbeelden van liedjes die zich daarvoor lenen zijn o.a. "A Good Year For The Roses", van de CD "In Between" en "Imagine" van zijn CD "A Winters Tale", die uniek genoemd mag worden vanwege de samenstelling ervan. Voor het eerst in de geschiedenis zijn de grootste hits van het moderne kerstrepertoire van de laatste 10 á 15 jaar op de plaat gezet, aangevuld met liedjes die niet direct qua tekst maar wel qua sfeer bij Kerstmis passen.

"Het is 18 jaar geleden", zegt Piet, "dat ik de jongens van de Cats een Kerstplaat heb gemaakt. Daarom vond ik het wel eens tijd worden voor een vervanger zonder in herhaling te vallen wat het repertoire betreft. Ik heb er een tevreden gevoel over, hoewel dat eigenlijk gevaarlijk is. Alles kan namelijk altijd beter. Piet denkt intussen alweer aan volgende concepten, want stilstaan is achteruitgang, zoals hij zelf zegt.

Af en toe terugblikken is niet verkeerd en kan relativerend werken. Maar het leven duurt maar even. Daarom probeer ik vandaag te leven en "Tomorrow is another day". Het ene moment filosofisch, het andere moment analyserend, positief en negatief, objectief en subjectief, een romanticus en een dromer, maar indien nodig een realist. Kortom een gemiddelde Nederlander met een goede en foute eigenschappen.

Zijn bijnaam "Piet de Koster" kreeg hij van zijn grootvader "Bap", die als bijbaantje koster was in de plaatselijke Vincentius Kerk en van zijn grootvader heeft hij zijn echte naam Piet Veerman. Zijn motto: "Doe maar gewoon dan doe je al gek zat". Een Volendammer die happy is met zijn ‘dasein’ en ‘sosein’. Hij probeert te leven als een Bourgondiër en is altijd bezig het nuttige met het aangename te verenigen. Hij is serieus, maar in zijn leven hoort ook op z’n tijd dat stukje kaas en een goed glas bier, of een mooi glas wijn......en muziek!

Hij reageert vaak impulsief en komt daardoor nogal eens in aanvaring met zijn omgeving, terwijl hij liever in harmonie leeft met zichzelf, de natuur en zijn omgeving.